piątek, 16 sierpnia 2013

Dorota Frączek 'Życie w Oborze'

AUTOR: Dorota Frączek
TYTUŁ: Życie w oborze
WYDAWNICTWO: Novae Res
GATUNEK: literatura współczesna 
DATA WYDANIA: 2013
ILOŚĆ STRON: 210
CENA: 23 zł (kup teraz)

Dorota Frączek postanowiła napisać książkę o swoim życiu. Możemy przeczytać m.in jak autorka radziła sobie z przeciwnościami losu. Nadała jej dość dziwny tytuł, który może wywoływać różne skojarzenia. Jesteście ciekawi co tkwi w jej wnętrzu?

Tytułowa obora to restauracja prowadzona przez panią Dorotę Frączek. W książce postanowiła opisać jak jej mąż uprzykrzył jej życie. Przez niego musiała zmagać się z mafią, sądami oraz tysiącami innych problemów tych codziennych i niecodziennych. Przedstawionym przez autorkę problemom towarzyszą refleksje i pomimo wielu zmaganiom utrzymała książkę w pogodnym nastroju. 

Dorota Frączek urodzona 12 czerwca 1964 roku w Raciborzu jako druga córka Klary i Antoniego. Po maturze wstąpiła na Wydział Fizyki Uniwersytetu Śląskiego. Po trzech latach przeniosła się do Lublina na Katolicki Uniwersytet Lubelski, który ukończyła jako doktor teologii dogmatycznej. W tym zakresie jest autorką pozycji naukowej 'Tajemnica Krzyża'. Pedagog, logopeda i filozof z zamiłowania. Przez długie lata poświęcała się pracy katechetycznej z młodzieżą, co dawało jej ogromną satysfakcję. Jako właścicielka i prezes spółki prowadziła restaurację oraz organizowała centrum handlowe, prowadziła budowę hotelu. Matka syna zdrowego, syna autystycznego, syna zagubionego i jednej wspaniałej córki. Była żoną mulata. 

Co mnie zachęciło do tej pozycji? W szczególności fabuła, która od razu przypadła mi do gustu, choć początkowo wydawała mi się dość narcystyczna, ponieważ nigdy nie spotkałam się z podobną koncepcją. Początkowo wydawało mi się, że autorka musi być bardzo wpatrzona w siebie i swoją rodzinę,  ponieważ żeby napisać książkę o swoim życiu jakie by ono nie było? Po przeczytaniu pierwszych stron przekonałam się, że moje pierwsze wrażenie było mylne. Autorka 'przekupiła mnie' do siebie swoimi przemyśleniami, które czasami wyprowadzały mnie w refleksje. Pierwsze wrażenie jak najbardziej na plus, jednak w trakcie czytania chwilami towarzyszyło mi uczucie, że  autorka pragnie przypomnieć czytelnikowi niektóre fakty z jej życia. Pisanie co jakiś czas o swoim wykształceniu nie było trafionym pomysłem. Miałam wrażenie, że chciała wbić czytelnikowi do głowy fakt, że jest teologiem.  Raz nawet chwaliła się, że jej córka jest piękna, ponieważ jest do niej bardzo podobna. Jednak najbardziej irytujące było, powtarzanie pewnej kwestii w rożnych,  kryzysowych sytuacjach: 'Gdyby nie pewne wydarzenia z lat maturalnych straciłabym wiarę w Boga/ (lub) miałabym do niego pretensje'. Nie wiem czy autorka robiła to celowo czy przez przypadek. Tego typu zagrana uprzykrzały mi lekturę i obniżały jej ocenę. Nie lubię zarozumialstwa, a autorka w niektórych momentach wykazała się tą cechą. 

Chciałabym zwrócić uwagę na dość klimatyczną okładkę, która przykuwa uwagę. Choć nie oceniam książek po okładce to bardzo lubię chwalić te, które zostały ciekawie zrobione. Ogólnie całe graficzne wykonanie książki bardzo mi się podobało. Czcionka to duży plus, ponieważ jest przejrzysta i zdecydowania ułatwia odbiór treści. 

Trudni mi oceniać i w ogóle przedstawiać postacie, które występują w książce, ponieważ ci ludzie dalej żyją i nie chcę oceniać ich czynów,  ponieważ każdy ma prawo do błędu. Postara się napisać o nich tak, aby nikogo nie potrzebnie nie urazić. Najbardziej podobał mi się cały personel Obory. Niektórzy z nich byli bardzo interesujący i niejednokrotnie swoim zachowaniem wywoływał uśmiech na mojej twarzy. Córka pani Doroty to dziewczyna, z którą z pewnością złapałabym dobry kontakt. Podobał mi się jej charakter.  Autorka niejednokrotnie przedstawiała ciekawe historie z przeszłości różnych postaci. Byli to głównie ludzie z personelu Obory. Mało czytam książek,  w których bohaterowie gdzieś tam dalej mogą prowadzić normalne życie. Lubie zastanawia się jak potoczyły się ich dalsze losy.

Styl autorki jest prosty i przyjemny w odbiorze. Choć historia nie jest wybitna, mnie wciągnęła bez reszty. Żyłam Oborom i chciałabym kiedyś odwiedzić to miejsce. Przejmowałam się problemami pani Doroty i razem z nią szukałam rozwiązania Nigdy bym się nie spodziewała, że ta książka da mi tyle refleksji. Niektóre wydarzenia z życia pani Doroty wprawiały mnie w nie mały szok. Podobał mi się fakt, że autorka nie podkreślała, że ma chorego syna i postanowiła o niego walczyć.  To prawda, że autorka wiele przeżyła i jestem pewna, że na dalszej drodze życia da sobie radę.

Celem Doroty Frączek autorki 'Życia w Oborze' było podniesienie na duchu ludzi, którzy z różnych przyczyn nie dostrzegają sensu życia. Według mnie autorka zdecydowanie go osiągnęła.  Osobiście dzięki pani Dorocie wiem, że wszystko można pokonać, wystarczy tylko chcieć. Podczas czytania spędziłam kilka miłych chwil i gdyby nie zarozumiałość i tendencja do chwalenia się autorka książki mogłaby otrzymać u mnie na prawdę wysoką ocenę.  Książka może spodobać się osobom, które lubią takie mało ambitne, lecz przyjemne w odbiorze pozycje, opowiadające o problemach dnia codziennego. Polecam!

OCENA: 8/10

Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuje Wydawnictwu Novae Res

Recenzja dostępna również na:


25 komentarzy:

  1. Książkę czytałam i mam z tej lektury podobne wrażenia do twoich.

    OdpowiedzUsuń
  2. Ten tytuł to taki... interesujący :D Ale raczej nie przeczytam póki co.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jak dla mnie dosyć dziwny i dwuznaczny :) i taki wiejski.

      Usuń
  3. Zgadzam się z Tobą- okładka jest świetna. Książka zbiera same pozytywy więc może i ja się na nią skuszę :-)

    OdpowiedzUsuń
  4. Rozbudziłaś moją babską ciekawość

    OdpowiedzUsuń
  5. Ja musiałabym napisać, ale o swoim życiu, to byłby hit ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Napisz, ja byłabym pierwszą czytelniczką a zarazem recenzentką :)

      Usuń
  6. Niezbyt mnie zaciekawiła. ;)

    OdpowiedzUsuń
  7. Czekam, aż książka do mnie dojdzie. Widzę, że zapowiada się ciekawie.

    OdpowiedzUsuń
  8. Co do okładki muszę się nie zgodzić, bo mnie jakoś nie przyciąga, chociaż faktycznie - jest klimatyczna. Dobrze, że uprzedzasz co do początku. Ja zawsze czytam do końca, ale takie wstępy jak ten bardzo mnie odpychają. Ogólnie książka wydaje się dosyć ciekawa :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Okładka jak najbardziej klimatyczna. Lubię książki, które są refleksyjne . ;)

    OdpowiedzUsuń
  10. Po mimo okładki, oceny i tego wszystkiego - nie sięgnę.
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  11. Fajny tytuł :D fabuła też zachęcająca :) z chęcią przeczytam :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Kolejna pozytywna recenzja o tej książce! Muszę koniecznie się z nią zapoznać. :)

    OdpowiedzUsuń
  13. Niby brzmi to ciekawie, bo o życiu i w ogóle, ale nie czuję tego. Moja intuicja podpowiada, że pewnie nie spodobałaby mi się ta historia. :)

    OdpowiedzUsuń
  14. pierwszy raz o niej słyszę :)

    OdpowiedzUsuń
  15. Świetny blog, gratuluję! Mój ma dopiero pół roku

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zanim się obejrzysz minie ci roczek też tak miałam. Niestety czas ucieka ;/

      Usuń
  16. Filmiki nagrywam kamerą Canon Leghria HF R406 - jeżeli zastanawiasz się nad kupnem czegoś, to polecam :) Cieszę się, że podoba Ci się mój głos, bo prawdę mówiąc ja za nim nie przepadam :) I miło mi, że wyglądam na 15-16 lat (zawsze lepiej wyglądać młodziej :) Tak naprawdę mam 20, więc też nie jest źle :)

    OdpowiedzUsuń
  17. Brzmi dobrze, tytuł rzeczywiście w pierwszym momencie zastanawiający:)

    OdpowiedzUsuń
  18. Może kiedyś przeczytam. Brzmi dość zachęcająco. :)

    OdpowiedzUsuń
  19. Nominowałam Cię do Versatile Blogger Award! Więcej info tu: http://alezaczytana.blogspot.com/2013/08/nominacja-versatile-blogger.html

    OdpowiedzUsuń
  20. Wydaje się być całkiem ciekawa. Lubię czytać książki, które opisują problemy ludzi, ponieważ ukazują one, że nawet jeśli w życiu się nie poukłada to i tak można coś osiągnąć :)
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  21. nie czytałam tej książki, ale znam fakty z życia tej rodziny. całe ich życie nie jest proste zwłaszcza walka o Pawła. poza tym pani Dorota to bardzo miła i ciepła osoba tak jak i jej córka :)

    OdpowiedzUsuń

Witaj w Kruczym Gnieździe!

The moon is my sun,
the night is my day.
Blood is my life,
and you are my prey.