Kącik fimowy: Gwiazd naszych wina.

 

TYTUŁ: Gwiazd naszych wina

 (The Fault in Our Stars)

CZAS TRWANIA: 2 godziny 5 minut

GATUNEK: dramat, romans

PRODUKCJA: USA
PREMIERA: 6 czerwca 2014 roku (Polska)

16 maja 2014 roku (świat)

REŻYSERIA: John Boone

OCENA SPOŁECZNOŚCI: bardzo dobry

GŁÓWNA OBSADA:

Shailene Woodley - Hazel

Ansel Elgort - Gus

Nat Wolff - Isaac

Laura Dern - Frannie

   Tak to już z molami książkowymi bywa, że ciągnie nas do zobaczenia ekranizacji naszych ulubionych książek. Nie chciałam iść do kina na ten film, ponieważ po tym jak doświadczyłam tak wielu emocji w książce bałam się po prostu, że w kinie cały czas będę płakać, a musicie mi uwierzyć, że nie jestem nauczona okazywać słabości przy ludziach. Dramaty zawsze oglądam w zaciszu domowym jak wszyscy śpią. Wtedy jakoś lepiej przyswaja mi się ludzkie tragedię. 

Co do filmu miałam ogromne oczekiwania. Myślałam, że mnie wzruszy tak samo jak książka, a może nawet bardziej. Jak myślicie, czy według mnie film okazał się lepszy od książki? 

  Fabuły tej historii chyba nikomu nie trzeba przedstawiać, jednak postaram się szybko i sprawnie skrócić dla tych co jeszcze nie wiedzą o co w tym wszystkim chodzi. Wiec tak.. Jest sobie Hazel Grace, która ma 16 lat i raka tarczycy. Musi chodzić z butlą tlenową, aby mogła jakoś oddychać i w miarę normalnie funkcjonować. Nie wychodzi prawie wcale z domu. Czas spędza przed telewizorem oglądając swoje ulubione reality show, a także w kółko czytając tą samą książkę pt.'Cios udręki'. Jej rodzice czują się zaniepokojeni i chcą aby była taka jak normalne nastolatki. W tym celu namawiają ją na udział w grupie wsparcia. Robi to niechętnie, aby uszczęśliwić swoich rodziców. Niespodziewanie poznaje tam Gusa- byłego koszykarza, który ma amputowaną nogę. Szybko nawiązują ze sobą kontakt i rodzi się między nimi uczucie. Niestety nie będą mogli cieszyć się swoim szczęściem zbyt długo, ponieważ nawracająca się choroba postanawia znowu pokazać, że jest najważniejsza w ich życiu. 

  Film tak jak książka początkowo był mdły, nudny. Hazel poznaje Gusa i się w sobie zakochują. Odwiedzają Amsterdam. Następnie następuje nagła zmiana sytuacji. Bałam się trochę tego, że aktorzy nie odzwierciedlą zbyt dobrze emocji, że będzie to niewiarygodnie wyglądało. Ale okazało się, że nie miałam o co się martwić i nawet Ansel Elgort, do którego od początku miałam duże wątpliwości potwierdził, że jest dobrym aktorem. Były łzy- owszem, bo przy takich filmach nie da się nie płakać. Ale czegoś mi brakowało tego czaru jaki ma książka, a film niestety nie posiadał. Coś nie grało, ale nie mogę na dzień dzisiejszy powiedzieć co. Po obejrzeniu filmu mam pewien niedosyt, chociaż zdaję sobie sprawę, że film został dobrze wykonany, ale po prostu nie czułam tego, czego doświadczyłam podczas czytania książki. Nie będę ukrywać, że troszeczkę się zawiodłam. Wszystko było wykonane po prostu poprawnie i nic więcej. Chociaż, muszę przyznać, że film pozwolił mi nieco bardziej zrozumieć niektóre kwestie występujące w książce. Niektóre cytaty stały się dla mnie bardziej zrozumiałe, więc nie jest tak źle. Film wydaje mi się jedynie wypełnieniem historii przedstawionej w książce i osobiście uważam, że każdy kto decyduję się na obejrzenie tego filmu obowiązkowo musi przeczytać najpierw książkę, bo inaczej ten film jest jedynie romansem, który w tle przedstawia ciężką i wyniszczając chorobę jaką jest rak. W książce jest inaczej, bo głównym wątkiem jest sama choroba, a gdzieś tam na bocznym planie miłość Hazel i Gusa.

Decyzja oczywiście należy do Was.Czy polecam ten film? Pod warunkiem, że przeczytacie pierwowzór. Ostatecznie uważam, że książka jest o wiele lepsza, ciekawsza od samego filmu. 

MOJA OCENA: 7/10

 

 

-KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO RECENZJI KSIĄŻKI-