Kącik filmowy: Słoń/ Ghost World

 Witajcie!

***

Mam dzisiaj dla Was recenzje dwóch filmów, które już dawno miałam obejrzeć. Jednak cieszę się, że dopiero teraz poznałam te historię, ponieważ myślę, że gdybym obejrzała je kilka lat temu nie wywarłyby one na mnie takiego wrażenia. Już na wstępie chciałabym Wam powiedzieć, że te dwa filmy są dla dojrzałych odbiorców, którzy wiedzą już, że życie wcale nie jest taki kolorowe, jak nam się kiedyś mogło wydawać. Oba te filmy bardzo mi się podobały, jeden bardziej, drugi mniej, jednak zostawiły ślad w moim życiu i myślę, że będę je pamiętać bardzo długo. Koniec już wstępu, czas zając się perełkami. 

***

 TYTUŁ: Słoń (Elephant)

CZAS TRWANIA: 1 godz 25 min

GATUNEK: Dramat

PRODUKCJA: USA
PREMIERA: 18 maja 2003 roku (świat)

SCENARIUSZ I REŻYSERIA: Gus Van Sant

OCENA SPOŁECZNOŚCI: dobry

Główna obsada:

Alex Frost - Alex

Eric Deulen - Eric

John Robinson -John McFarland

 Scenariusz tego filmu oparty jest na prawdziwej historii. Czy słyszeliście może o masakrze w

Columbine High School? Przybliżę Wam nieco to tragiczne wydarzenie. Miało to  miejsce we wtorek 20 kwietnia 1999 roku, czyli rok po moich narodzinach. Było to jedno z największych masowych zabójstw na terenie placówek oświatowych w odrębnie Stanów Zjednoczonych. Erick Harris i Dylan Klebold byli uczniami tej szkoły. Nastolatkowie. Być może w moim wieku, być może nieco starsi. Pewnego dnia weszli na jej teren i strzelając z broni palnej zamordowali dwunastu rówieśników i jednego nauczyciela, raniąc przy tym 24 inne osoby. Sprawcy popełnili samobójstwo, zanim do budynku weszła policja.

  Tak teraz o tym pisząc, myślę sobie, że warto by było napisać oddzielną notkę na temat tego wydarzenia, ocenić po swojemu ich zachowanie i posłuchać Waszych opinii. Ale póki co chciałabym abyście obejrzeli ten film, żebyście mieli pewien obraz tego co tam się wydarzyło. Gdybyście to zrobili, byłabym szczęśliwa, bo dyskusje pod postem, który mam w planach napisać, byłaby wtedy bardzo ciekawa. 

  Nieco odbiegłam od samego filmu, ponieważ ta historia bardzo mną wstrząsła. Jestem wrażaliwą osobą i płakałam. Z całego serca. Sama nie wiem kogo bardziej jest mi szkoda. Ofiar, bezbronnych nastolatków, którzy się niczego nie spodziewali? Ich rodziców? Czy raczej samych sprawców? 

  Film jest dość trudny w odbiorze, ponieważ nie ma tam zbyt dużo rozmów. Jest cisza. Kamera towarzyszy nastolatką, którzy uczęszczają do Colombine Hight School w ich codziennych czynnościach. Nie jest to dokument, nie ma tu komentarzy. Jest po prostu obserwowanie i takie oczekiwanie pełne napięcia. Widz zdaję sobie sprawę co ma się za chwilę wydarzyć i z pewną podejrzliwością patrzy na to co się dzieję. Alex i Eric budzili we mnie strach. Nie przypuszczalm, że naprawdę ktoś tak młody może tak wiele zła uczynić w jedym miejscu. Wybaczcie mi, ale nadal jestem w szoku... 

  Pisząc tą recenzje słucham 'Dla Elizy' Ludwiga Van Beethovena. Oczywiście nie bez przyczyny. W filmie leciała ta melodia. Grał ją Alex. Wprowadzała taki klimat niby pełen grozy, ale zarazem czuć było cierpienie. Czuję, że ta historia powoli mnie przerasta. Chciałabym jeszcze raz obejrzeć kiedyś ten film, ponieważ wydaje mi się, że coś przeoczyłam. 

  Z pewnością nigdy nie dowiemy się co tak naprawdę kierowało nastolatkami. Obaj chłopcy mieli problemy ze światem, z rzeczywistością. Po obejrzeniu tego filmu poczytałam nieco o tej tragedii, ale już teraz i zarazem jeszcze raz obiecuje Wam, że pojawi się notka o tej tragedii. Czuję, że muszę o tym napisać, aby wylać cały mój żal. Moi drodzy, chcę mi się płakać. Czuję, że muszę skończyc tą recenzje, bo to zbyt boli. Na koniec jeszcze kilka słow, które myślę, że ostatecznie zachęcą Was do tego filmu. Słowa te pochodzą z opisu fabuły, jaki widnieje na pudełku od płyty. 

'Film powoli relacjonuje fakty, nie komentuje, a wyłącznie dokumentuje. Kamera śledzi kolejnych bohaterów opowieści i rejestruje ich codzienne czynności. Nic nie zapowiada tragedii, a pozbawiona emocji narracja paradoksalnie świetnie buduje dramaturgię. Skromny, minimalistyczny i momentami kontrowersyjny film, który od momentu premiery prowokował dyskusje. W pełni zasłużona Złota Palma w Cannes.'

MOJA OCENA: 8/10

Zwiastun z YouTube

Ciekawostki, które moim zdaniem są warte poznania.

Źródło: filmweb

1. 

Prawie wszyscy młodzi ludzie występujący w filmie to amatorzy i używano ich prawdziwych imion.

2.

Tytuł filmu odnosi się do buddyjskiej opowieści o ślepcach. Badali oni różne fragmenty słonia - nogę, ogon, kły - każdy z nich był przekonany, że znajomość jednej części pozwala na zrozumienie, czym jest zwierzę. 

3.

Podobnie reżyser wie, że jego film pokazuje tylko jeden z aspektów problemu przemocy w szkołach i nie ogarnia całości zjawiska.

4. 

Większość ujęć w filmie jest bardzo długa oraz wykonywana w ruchu. Scena w której trzy dziewczyny przechodzą przez stołówkę trwa 5 minut i 19 sekund. 

 TYTUŁ: Ghost World

CZAS TRWANIA: 1 godz 51 min

GATUNEK: Dramat, Komedia

PRODUKCJA: Niemcy, USA, Wielka Brytania
PREMIERA: 16 czerwca 2001 roku  (świat)

SCENARIUSZ I REŻYSERIA: Terry Zwigoff

OCENA SPOŁECZNOŚCI: dobry

Główna obsada: 
Thora Birch - Enid
Scarlett Johansson - Rebecca 
Steve Buscemi - Seymor

Dwie bliskie przyjaciółki (Thora Birch i  Scarlett Johansson), kończą szkołę średnią i zastanawiają się co zrobić ze swoim dalszym życiem. Konfrontacja ich naiwności i bezkompromisowości z twardymi realiami świata pozwalają  ten film zaliczyć zarówno do komedii jak i dramatów obyczajowych. W świetnej drugoplanowej roli, obiektu uczuć jednej z bohaterek pojawia się Steve Buscemi. Scenariusz, oparty na słynnym amerykańskim komiksie niezależnym, został nominowany do Oskara. 
- opis fabuły pochodzi z okładki filmu

Do obejrzenia tego filmu zachęcił mnie już sam pomysł na historię. Akurat miałam ochotę obejrzeć coś lekkiego, coś co zapadnie mi w pamięci i coś co mnie czegoś nauczy. Polecono mi właśnie Ghost World. Film wydawał mi się niebanalny i bardzo ciekawy. Czy taki w rzeczywistości był?
Główna bohaterka czyli Enid bardzo przypominała mi mnie samą. Ciesze się, że producenci w tej roli osadzili właśnie Thore Birch, ponieważ po obejrzeniu tego filmu nie wyobrażam sobie nikogo innego na tym właśnie miejscu. Musze przyznać, że obejrzałam jedynie dwa filmy z tą aktorką. Mianowicie 'Koniec niewinności', kiedy to była jeszcze bardzo młoda, a także 'American Beauty'. Już teraz muszę się poskarżyć, że bardzo żałuję, że Thora wzięła udział w tak niewielu produkcjach, ponieważ uważam, że jest ona 
naprawdę świetną i do tego piękną aktorką. Ma oryginalną urodę i na długo zapada w pamięci widza. Po obejrzeniu recenzowanego przeze mnie filmu stwierdzam, ze należy teraz ona do grona moich ulubionych aktorek. Niedocenionych ulubionych aktorek.

Myślę, że bardzo dużo osób chciało obejrzeć Ghost World jedynie ze względu na Scarlett Johansson. Niestety takie osoby bardzo mocno się rozczarują. Jest jej niewiele w filmie i w sumie możemy ją zaliczyć do postaci drugoplanowych, ponieważ akcja całego filmu toczy się wokół Enid, a Rebecca została zepchnięta na drugi plan. Jednak stwierdzam, że Scarlett zagrała poprawnie. 
Interesującą postacią okazał się również Seymor, którego zagrał Steve Buscemi. To dorosły samotny facet, który przypadkowo poznaję Enid i za jej pośrednictwem jego życie zmienia się na lepsze.
Jestem bardzo zachwycona grą aktorską Steve Buscemi jak i Thory Birch. Przedstawili widza naprawdę wspaniały duet. Zagrali postacie, które wydają się być proste, nieskomplikowane, ale ostatecznie okazują się bardzo trudne do zagrania. 
Warto też wspomnieć o postaciach trzecioplanowych jak choćby nauczycielka plastyki, która jest naprawdę ciekawą postacią.  
 Musze przyznać, że muzyka w filmie była świetna. Przypominała stare dobre czasy, których ja niestety nie mam prawa pamiętać. Nadawała filmowi osobliwy klimat i pomagałam odbiorcy zatracić się w już odległych dla nas czasach. 
Mam świadomość, że film nie spodoba się każdemu. Historia dla niektórych może być nudna i zaliczą ja jako wielką stratę czasu. Dla młodych ludzi ten film będzie idealny. Wbrew pozorom jest to naprawdę piękna opowieść o dorastaniu i o tym jak nasze wyobrażenia na temat świata zostają zniszczone, gdy przychodzi nam się z nim zmierzyć. Film może być przygnębiający, ponieważ pokazuje, że życie nie jest piękne i na pewno nie raz nas rozczaruję. Ludzie zawodzą, a w końcu zostajemy sami. 
Przez cały film wydawało mi się, że główne bohaterki nie pasują do reszty społeczeństwa, a w szczególności Enid. Chodzi w glanach, nie przejmuje się niczym, świetnie rysuję, lubi dobra muzykę, lubi eksperymentować ze swoim wyglądem. Znowu będę ja chwalić, ale naprawdę chciałabym już zawsze być taka jak ona. Obie żyją jakby w innej rzeczywistości. Wydaje mi się, że słynne określenia jak: Normal people skared me czy też Normal is boring idealnie do nich pasują. Nawiązują kontakty jedynie z dziwnymi ludźmi, które wydają im się nie pasować do reguł tego świata. Mają siebie i ich przyjaźń im wystarcza, pomimo tego, że problemy wystawiają je na różne, trudne próby. 
Jeżeli czujesz tak samo jak one, czujesz się inny od tych wszystkich stereotypowych ludzi to ten film z pewnością jest dla Ciebie. A jeżeli czujesz, że tacy ludzie jak te dwie są dziwne i Cie przerażają to nawet nie zabieraj się do tego filmu, ponieważ obawiam się, że zmieszasz go z błotem.
Dla mnie genialny, piękny, prawdziwy.
A dla Ciebie?

MOJA OCENA: 8+/10
|film z wyróżnieniem|